Για όσους πιστεύουν τις απόψεις των χρηστών και «πιάνονται» από τα λεγόμενα του καθενός καθώς πολλά από αυτά που γραφτήκαν δεν ειπώθηκαν στην ανάρτησή μου, μετατοπίζοντας και παρερμηνεύοντας το κάθε τι γραφόμενο, σας ενημερώνω για τα εξής:
Στην τελευταία γενική συνέλευση του Συλλόγου ( 07 Αύγουστος 2021) πήρα την πρωτοβουλία να θέσω το θέμα του Σταυρού σε συζήτηση. Θέμα που ήταν αναρτημένο μαζί με όλα τα υπόλοιπα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στον πίνακα ανακοινώσεων. Έτσι λοιπόν ξανά πήρα την πρωτοβουλία και τώρα (6-9-2022) να γράψω μαζί με το συνεργάτη και φίλο μου που είναι βαθιά θρησκευόμενος, και αρκετά καυστικός στα λεγόμενά του.
Διαβάζοντας προσεκτικά την ανάρτηση με τον τίτλο του Συλλόγου ξανά, πιστεύω πως οι προσωπικές φιλοδοξίες του καθενός από εμάς, δεν μπορούν να γραφούν σε δυο αράδες, αγνοώντας τα έως τώρα δεδομένα. Σας ενημερώνω πως μετά από τηλεφωνική επικοινωνία με την Αντιπρόεδρο του Συλλόγου Ανδριάνα Γούρη, διαπιστώνετε πως δεν συμφώνησε με αυτά. Η ανακοίνωση υπογράφεται και από το όνομα: Παναγιώτης Παπακώστας. Μετά από διάλογο με τον πρόεδρο του χωριού μας Παναγιώτη Παπακώστα, μου δήλωσε ξεκάθαρα πως αν πρόκειται για το δικό του όνομα τοποθετήθηκε εκεί εν αγνοία του, και χωρίς την συναίνεσή του. Αν πρόκειται για οποιοδήποτε άλλο όνομα δεν αντιπροσωπεύει το Δ.Σ. του Συλλόγου όπως αναφέρει στο έγγραφο «σύμφωνη γνώμη μελών Δ.Σ.», καθώς το όνομα αυτό είναι ανύπαρκτο. Σταματώ εδώ σχετικά με τις δηλώσεις των αιρετών μελών του Δ.Σ. μη θέλοντας να δώσω συνέχεια σε αυτό που υπηρέτησα πολλά χρόνια, χωρίς ποτέ να παραποιήσω γραφόμενα κανενός.
Ο Άγιος Κοσμάς περνώντας από το σημείο που σήμερα έχει ανεγερθεί εικόνισμα προς τιμή του, μας άφησε το ανεκτίμητο αυτό κειμήλιο, το Σταυρό του.
Γείτονες περιποιούνται το χώρο στο εικόνισμα, τον περιβάλλοντα χώρο και μπράβο τους για αυτό, όπως η οικογένεια κ. Κωστάκη, η οικογένεια κ. Μπόγδου κ.α.
Ωστόσο αυτό δεν τους δίνει το δικαίωμα να εκφράζονται όπως ο κ.Μπόγδος που είχε πει στην συνέλευση του Συλλόγου πως «πρόκειται για οικογενειακό κειμήλιο» -είναι γραμμένο στα πρακτικά της συνέλευσης- αφού όπως γνωρίζουμε ο Άγιος δεν το χάρισε πουθενά, απλά τον άφησε στο σημείο.
Το σκεπτικό και η πρόταση μου να φιλοξενηθεί ο Σταυρός «σπίτι το σπίτι» είναι ένα έθιμο που αν κάποιος ανατρέξει σε πληροφορίες για περιφορές και φιλοξενίες ιερών κειμήλιων εικόνων, θα βρει εκατοντάδες στην ελληνική επικράτεια. Τρανό παράδειγμα οι εικόνες που φιλοξενούνται στα σπίτια των πιστών στην Σίφνο, αλλά και σε πολλά νησιά μας, και στην ηπειρωτική χώρα.
Επίσης αναφέρομαι ξανά στην ανάδειξη του μνημείου συνολικά, κάνοντας σήμανση για το πώς μπορεί κάποιος να φτάσει στο χώρο καθώς και στην σελίδα του Δήμου Κόνιτσας .
Πιστεύω πως οποιαδήποτε από αυτές τις κινήσεις θα αναδείξει το εικόνισμα, τον Άγιο αλλά και γενικότερα το χωριό μας, γιατί μέσα από αυτό ο κοινωνικός και θρησκευτικός τουρισμός θα φτάσει στο χωριό μας για αυτό το λόγο, θα φέρει ένας μικρό μέρος ανάπτυξης. Πρέπει να καταλάβουμε πως τα δεδομένα τρέχουν με ταχύτητα φωτός, έτσι πρέπει και εμείς να προσαρμοστούμε ανάλογα.
Τέλος ενημερώνω εκείνους τους ανθρώπους με τις πεπαλαιωμένες απόψεις τους, που ανησυχούν και κόπτονται δήθεν πως επειδή τώρα μαθεύτηκε μπορεί και να κλαπεί, τους γνωρίζω πως ο μόνος τρόπος φύλαξης του Ιερού Κειμήλιου είναι η καταγραφή από το Υπουργείο πολιτισμού/ Εφορεία Αρχαιοτήτων Ιωαννίνων.
Με εκτίμηση,
Χρήστος Τσιρώνης.
